Baasje, mama, coach, ...

We leven in een maatschappij waarin we voorzichtig zijn met onze woordkeuze. .

Zo kan je analyseren dat het woord ‘baasje’ een negatieve connotatie heeft. Dit impliceert namelijk dat je een ‘baas’ bent over je hond. Hetzelfde met ‘eigenaar’. Je eigent je de hond toe alsof het een bezit is. Zo mag ‘trainer’ ook niet meer en moet het ‘coach’ zijn.

Voordat ik hierin verder op in ga, wil ik iets kwijt over de evolutie van hondentraining.

Vroeger had je de zeer strenge aanpak, gebaseerd op de dominantietheorie, en ondertussen dus ook al lang achterhaald. Daarna had je de positieve trainers en dan heb je de niet-trainers. Het evolueert, zoals met meerdere dingen, van het ene uiterste naar het andere.

Persoonlijk vind ik als trainer dat je altijd moet openstaan om bij te leren. Zo zijn er trainers die vroeger - toen men ook niet beter wist - volgens de dominantietheorie hebben gewerkt en nu positieve trainers geworden zijn. In mijn ogen zijn dit trainers die mee evolueren en mee zijn met de laatste wetenschappelijke inzichten. Het aspect van bijleren is dus enorm belangrijk, ook voor ervaren hondentrainers.

In hondenland heb je ook de trainers die uitgaan van ‘de hond moet altijd eigen beslissingen kunnen nemen.’ Deze ideologie gaat ervan uit dat je kijkt naar de behoefte van de hond en dat de hond zich ten allen tijde goed voelt. Op zich is daar zeker niets mis mee, maar hier wordt iets belangrijks vergeten. De hond leeft samen met de mens. Er moet dus altijd een balans zijn tussen de hond die zich goed voelt en de mens die zich goed voelt. Daarom moeten er van beide kanten toegevingen gedaan worden. Ik vergelijk dit altijd met het vrij opvoeden van kinderen. Zowel kinderen als honden hebben een kader nodig en een zekere structuur omdat dit duidelijkheid biedt. Een hond moet net als een kind een opvoeding krijgen. De manier van opvoeden is natuurlijk een andere zaak.

Vanuit deze stroming worden woorden onder de loep genomen zoals ‘hondeneigenaar’ en ‘commando’s’. Ik begrijp ook wel waarom. ‘Hondeneigenaar’ klinkt alsof je hond je eigendom is. ‘Commando’s' klinkt alsof je in een legerpeloton staat. ‘Mama’ is dan weer overdreven, vinden sommige mensen en ga zo maar door.

Persoonlijk vind ik het energieverspilling. Je zal zien dat ik uit gemak dikwijls spreek over ‘baasje’ en ‘commando’s. Wil dit zeggen dat ik daarom denk dat ik baas ben over honden? Helemaal niet. Van mij mag je gerust mama of papa zeggen, coach, trainer, eigenaar,… Het maakt mij allemaal niet uit. Het is maar een woord.

Wat ik wél belangrijk vind is hoe je met de hond omgaat en daar besteed ik wel graag mijn energie aan.

Uiteindelijk is dat het enige wat telt. Je hond weet echt niet wat er achter het woord baasje, mama of coach verscholen zit, maar hij zal wel aanvoelen hoe je met hem omgaat.